Her yurtdışı seyahatimde gözüme çarpan kitapçıya dalar, ne var ne yok şöyle bir göz gezdiririm. Benim için en önemli ve öncelikli turistik aktiviteler kitapçı, şair & yazar müzesi veya kütüphane gezmek diyebilirim. Hatta öyle ki; Eyfeli görmeden ama Hugo’nun evini ziyaret ederek dönmüş olduğum 1 günlük tek Paris ziyaretim aile içinde yıllardır hala konuşulur. Bina değil kitap seviyorum, yapacak bir şey yok. 😊

Geçtiğimiz hafta özel bir iş için Floransa İtalya’daydım. Floransa’nın simgesi Duomo katedralinin bir kaç sokak aşağısında İtalya’nın en büyük zincir kitapçılarından biri olan Guinti’nin eski bir opera ve sinama binasından dönüştürülmüş ODEON şubesini gördüğümde bu gezi de benim için anlamını buldu ve tamamlanmış oldu.

Resimlerden de göreceğiniz üzere binanın ruhunu koruyarak müthiş zengin bir kitapçıya çevirmişler. Localar birer çalışma alanına dönüştürülmüş, balkonlardaki seyirci koltuklarında ister kitabınızı okuyun isterseniz gümüş ekranda sessizce sürekli oynayan bir filmi izleyin. Biz gezerken “Şeytan Marka Giyer” filmi oynamaktaydı. Bir gün sonra gittiğimde ise (evet bir gün sonra yine gittim😊) bu sefer Dante’nin Inferno’sunun sessiz sinema çekimi bir yorumu vardı ekranda.

100 küsur yaşındaki bu binayı yok etmeden başka bir şeye dönüştürerek kullanmaya devam etmeleri hayranlık uyandırıcı. Bizdeki benzer örnekleri hatırlayınca bir yandan sevindim ancak olandan çok daha fazlasını barındıran potansiyelimizi kullanamadığımız için de üzüldüm.

Aklıma yaşadığım ilçedeki eski bir tuğla fabrikasının zannederim yemekhane kısmının ucuz bir pavyona dönüştürüldüğü örnek gelince ağlasam mı, gülsem mi bilemedim. 🙁

https://giuntiodeon.it/en