GARTNER HR’ın 2023 Haziran ayında 300 kurumsal şirket ile yaptığı bir araştırmada işverenlerin %37’sinin tespiti şu yöndeymiş:
✴ İklim değişikliği ve doğal afetlere bağlı yaşanabilecek olumsuzlukların çalışanlarının iş değiştirme kararı veya üretkenlikleri üzerinde çok şiddetli etkisi bulunmaktadır.
Konu ile ilgili Gartner Kıdemli Analisti Emily Rose McRae ile yapılan röportajın linki :
👉Climate Change is Redefining Employee Benefits
Bu sebeple işverenlere böyle bir olumsuzlukla karşı karşıya kalınması halinde çalışanların kendilerini koruma (well-being) altında hissetmelerini sağlayacak tedbir alıcı politikaları “Çalışan Bağlılığı” programlarına eklemeleri tavsiye ediliyor. 3 ana başlıkta toplanmış tavsiyeler şu şekilde:
📌 Fiziksel Güvenlik : barınma, tahliye vb. ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik planlar.
📌 Finansal Destek : taşınma ve barınma ihtiyaçları, gelir kaybını (maaş) engelleyecek nakdi yardım paketlerine ek olarak şişe su, konserve, çadır, pil, güneş panelli radyo, hijyen malzemeleri vb. dahil afet sonrası ihtiyaç duyulacak malzemelerinin şirketlerce stoklanması gibi koruyucu tedbirler.
📌 Zihinsel Dayanıklılık : çalışanların afet korkularından kaynaklı streslerini azaltabilecek psikolojik destek faaliyetleri (afet öncesi veya sonrası).
Türkiye ekonomisinin kalbini oluşturan İstanbul’da beklenen bir doğal afetin sebep olacağı fiziksel yıkım ve buna bağlı ekonomik çöküş senaryolarını düşününce şu soruları sormak mantıklı geldi.
❓ Felaket sonrasında bu sonuçları emekleri ile bertaraf etmesi beklenen işgücünün bahsi geçen güvenceleri veren şirketlerde çalışmayı tercih etmeleri beklenen bir sonuç değil midir?
❓ Çalıştığımız kurumları bu konuda tedbir almaya zorluyor veya tedbir için talepte bulunuyor muyuz?
❓ Kurumlar felaket sonrasında ayakta kalabilmek ve operasyonel gücünü devam ettirebilmek için bu planların veya yatırımın bir gereklilik olduğunu anlıyorlar mı?
Sorulacak veya üstünde düşünülecek daha bir çok soru var. Ancak şirketlerimizin bu konuda tedbir almasının çalışanlara yapılmış bir “iyilik” değil, kendi varlıklarını idame ettirmeleri açısından bir “gereklilik” olduğunu anlamaları gerekiyor. Yoksa verdiği yemek ödeneğini, alışveriş çekini, bayramda seyranda yaptığı nakdi yardımı yeni hazmetmiş anlı şanlı kurumsal (!) şirketlerimiz için bu kadarı da fazla mı?